Kontakt
Contacto
   Bez kategorii    Przegląd wina hiszpańskiego

Przegląd wina hiszpańskiego


Wino i winorośl stanowią nieodłączną część kultury Hiszpanii. Według statystyk Międzynarodowej Organizacji ds. Winorośli i Wina (OIV), ten kraj jest trzecim największym producentem wina na świecie. Czym byłaby Hiszpania bez wina i winogron? W jaki sposób można byłoby świętować nadejście Nowego Roku? Chyba nikt z nas nie wyobraża sobie podróży na Półwysep Iberyjski (i do innych krajów rejonu śródziemnomorskiego) bez co najmniej kilku kieliszków (albo butelek) tego zacnego napoju. Ale co wiemy o hiszpańskim winie?
Jakie wino?

Oczywiście, dobre i tanie! A takich w Hiszpanii jest całe mnóstwo. Zanim zaczniemy klasyfikację, przypomnijmy: mamy wino białe (vino blanco), wino czerwone (vino tinto) i wino różowe (vino rosado). Może też być słodkie (dulce), półsłodkie (semi dulce), półwytrawne (semi seco) lub wytrawne (seco). W przypadku win musujących jest podobnie, tylko, że tam wino wytrawne oznacza się na etykiecie napisem brut.

Podstawowym winem, podawanym do posiłków, jest vino de mesa (wino stołowe). Zazwyczaj jest produkowane przez lokalnych producentów i rzadko spotkamy je w sklepach. Kiedy mamy ochotę na wino z nieco wyższej półki, wówczas wybierzemy Vino de la Tierra (VdlT). Na etykiecie znajdziemy szczepy, z których wyprodukowano trunek, rocznik zbioru i region, w którym znajduje się bodega. Gwarantuje się również pochodzenie wina i jego jakość. Obecnie w Hiszpanii znajduje się 47 regionów tego typu.

Za najlepsze wina uchodzą te, które na etykiecie mają napis Denominación de Origen. Po polsku mówimy na nie wina z apelacją. Cóż to takiego oznacza? Ano to, że zostało ono wyprodukowane wedle ścisłych norm, zatwierdzonych przez Unię Europejską i specjalny urząd. Informacja ta nie dotyczy tylko win, lecz również oliwy, serów, produktów mięsnych, a nawet owoców. Oczywiście apelacje są także spotykane w innych krajach Europy, takich jak Francja, czy Włochy.

To jakie apelacje są najbardziej znane? Na pierwszym miejscu znajduje się oczywiście Rioja. Ta wspólnota autonomiczna jest czołowym producentem win w Hiszpanii, a pasjonaci i znawcy doceniają zwłaszcza wina czerwone. Ponieważ Rioja znajduje się na północy, są one raczej ciężkie, garbnikowe, z dębowymi nutami w smaku. Wiodącym szczepem jest tutaj tempranillo (najbardziej znany szczep hiszpański) oraz garnacha.

Następna znana apelacja to Ribera del Duero. Jej winnice znajdują się również w północnej Hiszpanii, we wspólnocie autonomicznej Kastylia-Leon, nad rzeką Duero, między Burgos, a Valladolid. Wina z tej apelacji są również mocno garbnikowe i intensywne w smaku. Głównie wyrabia się je ze szczepu tinto fino (inna nazwa dla tempranillo).

Z południowych apelacji na uwagę zasługuje przede wszystkim Penedés. Wytwarza się w niej nie tylko świetne wina czerwone i białe, o bardzo świeżych i owocowych nutach, ale również cavę – czyli hiszpańskie wino musujące. Do niedawna cava była produkowana tylko i wyłącznie w Katalonii, teraz również na półkach sklepowych znajdziemy cavę z innych regionów.

Zapewne każdy z nas słyszał o Maladze, nie tylko ze względu na piękne nadmorskie miasto, ale również pod kątem czekoladowych słodyczy, czy też popularnego w epoce PRL-u dania, jakim był indyk w maladze. Malaga to też apelacja, a wina produkowane w niej to przeważnie wina słodkie ze szczepów Moscatel, czy Pedro Ximenez. Doskonale pasują do deserów, ciast, owoców i lodów.

Etykieta

Jak czytać etykietę hiszpańskiego wina? Otóż znajdziemy na niej na pewno:

  • rok zbioru
  • region, z którego pochodzi
  • szczep
  • jak długo i w jaki sposób leżakowało (jest to bardzo istotna informacja)

Wina młode (joven) są butelkowane po 6 miesiącach fermentowania w stalowych lub drewnianych kadziach. Taka informacja dość rzadko pojawia się na etykiecie. Warto je wypić od 1 do 2 lat po zakupie. Są one świeże i owocowe w smaku. Jeżeli zobaczymy na niej napis roble (dąb), znaczy to, że wino leżakowało w beczkach dębowych, ale nie więcej niż 6 miesięcy. Jest również dość lekkie w smaku, ale wzbogacone o garbniki i dodatkowe nuty zapachowe, na przykład dymu drewna, albo pikantnych przypraw.

Crianza na etykiecie oznacza, że wino dojrzewało co najmniej 24 miesiące, z czego co najmniej 6 miesięcy leżakowało w dębowych beczkach (dotyczy to wina czerwonego – białe i różowe nie muszą leżakować w beczce). Jest to najpopularniejsza kategoria win hiszpańskich. W smaku wyczuwa się nuty dębowe, a także aromaty owoców i ziół. Crianza dobrze pasuje do dojrzewających serów, wędlin oraz dań mięsnych.

Reserva najczęściej dotyczy tylko win czerwonych. Wina białe i różowe z tej kategorii spotykane są bardzo rzadko i są wytwarzane jedynie w regionie La Rioja w niewielkich ilościach. Dojrzewają one przez co najmniej 36 miesięcy, z czego 12 miesięcy w dębowych beczkach. (w przypadku białych i różowych win są to 24 miesiące, z czego przynajmniej 6 w beczkach). Napis ‘Reserva’ może pojawić się jedynie na winach z apelacją (Denominación De Origen lub Denominación de Origen Calificada). Mają one bardzo zdecydowaną i wyrazistą budowę, dlatego też mogą wydawać się ciężkie w smaku.

Wina typu Reserva powinny charakteryzować się mocnymi nutami dębowymi i zrównoważonymi smakami owocowymi. Najlepiej podawać je do wieprzowiny, wołowiny i jagnięciny, oraz dojrzałych serów (na przykład queso manchego).

Gran Reserva to już wina z najwyższej półki. Dojrzewają one co najmniej 60 miesięcy (5 lat), z czego co najmniej 24 miesiące w dębowej beczce (wina czerwone ) lub 48 miesięcy  z czego co najmniej 6 w beczce (wina białe i różowe, jednak są one rzadko spotykane). Tak jak Reserva, kategoria jest „zarezerwowana” wyłącznie dla win z apelacją.

Warto wiedzieć, że osobne kategorie obowiązują dla win słodkich, takich jak wspomniana wyżej Malaga: pálido (wino młode), málaga (dojrzewające 2 lata), noble (2-3 lata), añejo (3-5 lat) oraz transañejo (więcej niż 5 lat).

I co dalej?

Wielu z Was zapewne zadaje sobie teraz pytania: czy zatem wina z apelacją smakują lepiej, niż Vino de La Tierra? Czy Gran Reserva musi być lepsza od Crianzy?

Odpowiedź brzmi: absolutnie nie! Czasami podczas podróży do Hiszpanii można trafić na prawdziwe perełki za cenę rzędu 5 euro, a kupiona w sklepie winiarskim Rioja może okazać się zwyczajnie niepijalna. Wszystko zależy od naszego smaku i od tego, jakie wina preferujemy – czy łagodne i owocowe, czy takie, w których przeważają nuty garbnikowe i dębowe. Należy również pamiętać o tym, że różne wina pasują do różnych potraw, tak, jak napisano w słynnym wierszyku:

Ryby, drób i cielęcina

Lubią tylko białe wina

Zaś pod sarny, woły, wieprze

Jest czerwone wino lepsze,

Deser, frukta i łakotki,

Lubią tylko wina słodkie.

A szampana, wie i kiep,

Można podczas, po i przed.

Nie oznacza to oczywiście, że musimy ściśle przestrzegać wyżej wymienionych zasad, niemniej jednak do przyjęcia w gronie znajomych lub romantycznego wieczoru będzie pasować młode wino typu joven czy roble, a do obiadu, bądź kolacji z grillowanym mięsem lepszym wyborem będzie reserva lub gran reserva. Tego typu wina są także świetnym prezentem dla koneserów.

Jeżeli Wy macie jakieś godne polecenia wina z Hiszpanii, chętnie o nich poczytamy. A na koniec nasz ulubiony toast:

El que bebe, se emborracha

El que se emborracha, duerme

El que duerme, no peca

El que no peca, va al cielo

Puesto que al cielo vamos

¡Bebamos!

Czyli: ten, kto pije, upija się. Ten, kto się upija, śpi. Ten, kto śpi, nie grzeszy. Ten, kto nie grzeszy, idzie do nieba. Pijmy, a wszyscy pójdziemy do nieba!

¡Salud!